توسط: در حوزه امنیت اطلاعات، انتخاب ابزار مناسب نقشی حیاتی در حفاظت از داده‌های سازمانی دارد. یکی از حساس‌ترین ابزارها، سامانه‌های DLP (Data Loss Prevention) هستند که وظیفه دارند مانع نشت داده و سوءاستفاده از اطلاعات حیاتی شوند. با این حال برخی سازمان‌ها به جای استفاده از نسخه‌های رسمی، به سراغ نسخه‌های کرک‌شده می‌روند؛ اقدامی که ریسک‌های سنگینی به همراه دارد.
۱. ریسک‌های امنیتینسخه‌های کرک‌شده معمولاً دستکاری می‌شوند و امکان دارد شامل بدافزار یا درب پشتی باشند. در این شرایط، ابزاری که باید از داده‌ها محافظت کند، خودش به بستری برای نشت اطلاعات تبدیل می‌شود. همچنین این نسخه‌ها به‌روزرسانی امنیتی دریافت نمی‌کنند و به مرور مملو از آسیب‌پذیری خواهند شد.
۲. ریسک‌های عملیاتیابزارهای کرک‌شده فاقد پایداری لازم‌اند و احتمالاً باعث اختلال و از کار افتادن سرویس‌ها می‌شوند. در محیط‌های عملیاتی بزرگ، این ابزارها مقیاس‌پذیر نیستند و معمولاً با دیگر سامانه‌های امنیتی به درستی یکپارچه نمی‌شوند.
۳. ریسک‌های حقوقی و سازمانیاستفاده از نرم‌افزار کرک‌شده نقض قوانین کپی‌رایت و استانداردهای امنیتی است. در ممیزی‌ها، چنین اقدامی می‌تواند به جریمه‌های سنگین و از دست رفتن اعتبار سازمان منجر شود. همچنین در صورت وقوع رخداد امنیتی، سازمان هیچ دفاع قانونی قابل قبولی نخواهد داشت.
۴. ریسک‌های پنهانبسیاری از نسخه‌های کرک قابلیت‌های حیاتی مانند Self-Protection را از دست می‌دهند. این یعنی امکان دستکاری یا خاموش کردن ابزار توسط مهاجم وجود دارد. علاوه بر آن، گزارش‌هایی که چنین نسخه‌هایی تولید می‌کنند، قابل اعتماد نیستند و ممکن است ناقص یا دستکاری‌شده باشند.
در حوزه امنیت، به‌ویژه زمانی که ابزار مستقیماً با داده‌های سازمانی سر و کار دارد، استفاده از نسخه کرک‌شده نه تنها کمکی به حفاظت نمی‌کند، بلکه عملاً ریسک‌ها را بالاتر می‌برد. سازمانی که چنین ابزاری را به‌کار گیرد، امنیت، پایداری و حتی اعتبار خود را به خطر انداخته است.
